Děčín to brama do Czeskiej i Saksońskiej Szwajcarii od strony Republiki Czeskiej. Niewielkie powiatowe miasteczko w kraju usteckim, położone nad Łabą, przyciąga wielu turystów zwiedzających Czeską i Saksońską Szwajcarię. Powód jest bardzo prosty, ceny zakwaterowania w Czechach są dużo niższe niż w Niemczech. Zwiedzając ten region warto zajrzeć do Děčína, by zwiedzić zamek oraz starówkę.
Děčín
Miasto w swoich obecnych granicach jest stosunkowo młode, ponieważ powstało w roku 1942 z połączenia Děčína i miasteczka leżącego po drugiej stronie Łaby, nazywającego się Podmokly. W mieście znajdziemy kilka atrakcji turystycznych. Po pierwsze duży zamek w samym Děčínie, po drugie mały zamek na skale po drugiej stronie Łaby i po trzecie port, z którego wypływają statki, więc można wybrać się na rejs po rzece. Na statek można zapakować rower, więc mamy wybór drogi powrotnej, albo statkiem, albo rowerem.
Łaba
W Děčínie znajduje się również Pastýřská stěna, czyli via ferrata, szlak turystyczny o charakterze wspinaczkowym wyposażony w celach asekuracji w linę stalową. Ze względu na duże ryzyko kontuzji, tę przyjemność sobie odpuściliśmy. W czasie zwiedzania miasta niewątpliwie naszą uwagę przykuje budynek biblioteki, znajdujący się nieopodal portu. To chyba najciekawsza forma architektoniczna jaką widziałem.
Děčín biblioteka
Zamek w Děčínie
Zwiedzając Czeską i Saksońską Szwajcarię zauważymy, że po stronie czeskiej jest mnóstwo atrakcji przyrodniczo krajobrazowych, a po stronie niemieckiej jest sporo zamków z najsłynniejszą twierdzą Königstein na czele. Po czeskiej stronie zamków uchowało się niewiele, a w zasadzie można powiedzieć, że jeden, właśnie w Děčínie. Reszta znajduje się w ruinie i często trzeba się domyślać istnienia zamku w jakimś miejscu. Najlepszym przykładem jest zamek Šaunštejn. Na szczęście zamek w Děčínie zachował się w stanie bardzo dobrym do naszych czasów.
Děčín brama do Czeskiej i Saksońskiej Szwajcarii
Zamek wybudowali Przemyślidzi w X wieku. Pierwszy był drewniany i usytuowany na wysokiej skale. Pełnił funkcje obronne i administracyjne. Przy okazji umożliwiał kontrolę nad ruchem statków na Łabie, więc spełniał niebagatelną rolę. W XIII wieku zamek przebudowano na kamienny i stał się zamkiem królewskim. Jak to często na pograniczu bywało około roku 1305 dostał się w ręce rodu Wartenbergów, nikt nie wie jakim cudem.
Zamek na skale
W drugiej połowie XVI wieku rodzina saskich rycerzy von Bünau, będąca wówczas właścicielami zamku, dokonała gruntownej przebudowy. Powstał wtedy zamek w stylu renesansowym, ale praktycznie zatarto ślady wcześniejszych budowli. Obecny wygląd zamku jest dziełem rodziny Thun und Hohenstein. Byli oni panami na ziemi děčínskiej od 1628 do 1932 roku. Rodzina pochodziła z Tyrolu i bardzo zasłużyła się w państwie Habsburgów.
Wejście do zamku
Rodzina Thun und Hohenstein
W 1629 roku rodzina otrzymała tytuł hrabiowski. Ponieważ pełnili w państwie Habsburgów dość znaczącą rolę, stopniowo docierali do coraz wyższych warstw społecznych. Leo Thun und Hohenstein był w XIX wieku ministrem edukacji a jego bratanek Franz był ministrem prezydentem Austrii. Za swoją służbę w 1911 roku otrzymał dziedziczny tytuł książęcy, który przechodził na pierworodnego syna. Ich głównym majątkiem był Děčín. Z zamkiem powiązani są polscy intelektualiści Maria i Józef Czapscy. Ich matka Józefa właśnie tam się urodziła. Poprzez męża powiązania z Děčínem ma również Róża Thun, posłanka do europarlamentu, która przyczyniła się do zniesienia roamingu.
Děčín brama do Czeskiej i Saksońskiej Szwajcarii. Ogród różany
Thunowie dwukrotnie przebudowywali zamek. Pierwsza przebudowa dotyczyła drogi dojazdowej i skrzydła wejściowego, któremu nadano barokowy charakter, więc zamek zmienił się całkowicie. Powstały również ogrody różane i plac jeździecki. Druga przebudowa była pod koniec XVIII wieku i miała na celu ujednolicenie całości obiektu. Zburzono gotyckie i renesansowe pałace, zrównano wszystkie konstrukcje na tę samą wysokość, dlatego dzisiaj oglądamy jednolitą fasadę zamku. Wtedy powstała również strzelista wieża zegarowa. Przy ostatniej rozbudowie zamku w XVIII powstaje kościół św Jerzego, który zamyka architektoniczną koncepcję obiektu.
Ogrody
XIX wiek, złoty okres zamku
W miarę wzrostu znaczenia rodziny Thunów na dworze Habsburgów, rosła rola zamku w Děčínie. W 1854 roku odbył się tam kongres dyplomatyczny władców Prus, Austrii i Saksonii, w którym udział wzięły koronowane głowy. Fryderyk Chopin gościł na zamku w 1835 roku. Skomponował tam Walc Děčín (Op. 34 No. 1). Na początku XX wieku częstym gościem na zamku bywał arcyksiążę Franciszek Ferdynand, który był spokrewniony z rodziną Thunów. Dlatego nie ma niczego dziwnego w tym, że po zamachu w Sarajewie, jego dzieci wychowywała ciotka właśnie na zamku w Děčínie.
Děčín kościół św Jerzego
Armia przejmuje zamek
W 1932 roku rodzina Thunów ze względów finansowych była zmuszona sprzedać zamek. Kupcem zostało państwo czechosłowackie, które przekształciło zamek w koszary. Stacjonowali tam żołnierze armii czechosłowackiej, później Niemcy, a na końcu Rosjanie. Ci ostatni pomalowali zamek na zielono, więc można sobie wyobrazić w jakim był stanie gdy w 1991 roku przeszedł na własność miasta.
Děčín
Zamek staje się obiektem turystycznym
Od czasu przejęcia zamku przez miasto trwa remont. Usunięto ruskie zielone barwy ochronne. Skrzydło północne zajmuje archiwum państwowe, skrzydło zachodnie pełni funkcje komercyjne. Są tam organizowane wesela, a czasami koncerty oraz wystawy. Skrzydło wschodnie zostało przeznaczone na muzeum. Mamy tam stałe ekspozycje wnętrz, ale eksponaty nie pochodzą z zamku. Zostały dobrane pod względem wieku i stylu. Zamek można zwiedzać z przewodnikiem. Po polsku jest kartka z opisem. Zwiedzający wpuszczani są co godzinę.
Pałacowe wnętrza
Drugi zamek
W panoramie miasta, oprócz wielkiego zamku, w oczy rzuca się uroczy zameczek stojący na wysokiej skale, która góruje nad Děčínem. Mimo, że bardzo ładnie się prezentuje, nie wzbudza dużego zainteresowania. Został wybudowany w 1905 roku i obecnie mieści się w nim restauracja, więc dla głodnych może stanowić atrakcję.
Děčín brama do Czeskiej i Saksońskiej Szwajcarii. Drugi zamek